INNOWACJA PEDAGOGICZNA organizacyjno-metodyczna
Superwizja – niezwykły proces odkrywania nie tylko dziecka ale i nauczyciela ? terapeuty.
Wielu zastanawia się czym jest superwizja i czy jest rozwiązaniem, które sprawdzi się w warunkach szkolnych. Analizując walory i korzyści płynące z jej zastosowania, można stwierdzić z całą pewnością, że doskonale wpasuje się w edukacyjną rzeczywistość. Superwizja jest niezwykle powszechną i efektywną metodą pracy i rozwoju, która ma swoje korzenie w psychologii i psychoterapii oraz coachingu. Głównym działaniem w procesie superwizji są regularne spotkania osoby szkolącej się i superwizora. Superwizja jest doskonałą metodą wspierania rozwoju osobistego, zawodowego i warsztatu pracy osób, które z racji wykonywanego zawodu są w stałym kontakcie z innymi ludźmi i są niejako zmuszone budować z nimi odpowiednie relacje. Dlatego w superwizji najistotniejszym elementem jest uczenie się.
Superwizja to wzajemna wymiana doświadczeń, przemyśleń, wspólne zastanawianie się nad źródłami trudności, szukanie istoty problemu, dochodzenie do nowych rozwiązań. Często jest to także odkrywanie swoich nieuświadamianych wcześniej uczuć i przekonań. Uczestnicząc w superwizji, odkrywamy przed sobą nawzajem takie obszary własnego JA, które dla nas samych są nieraz nieznane. Doświadczamy wtedy bliskiego kontaktu ze sobą i z innymi, co początkowo może wydawać się zagrażające, ale w konsekwencji służy naszemu rozwojowi.
Podczas superwizji dzielimy się ze specjalistami swoimi trudnościami, wątpliwościami i pomysłami, przyglądamy się ich pracy, oglądamy ich problemy, słuchamy stawianych przez nich pytań, a także skierowanych do nas informacji o naszej pracy.
Superwizja stanowi cenną i uznaną formę koleżeńskiej współpracy i pomocy profesjonalistom chcącym być bardziej świadomymi swego udziału w relacji terapeutycznej. W pracy superwizyjnej uwaga jest skoncentrowana na procesach intrapsychicznych, na aspekcie relacyjnym dotyczącym kontaktu z klientem, którym może być grupa, rodzina lub jedna osoba oraz na diagnozie.
Jest to metoda dla wszystkich, którzy są zainteresowani rozwojem swoich umiejętności komunikacyjnych w pracy z grupą oraz rozwojem umiejętności praktycznego zastosowania zaleceń do pracy z uczniami, którzy często posiadają skomplikowaną diagnozę i wymagają indywidualizacji oraz dostosowania metod pracy dydaktycznej i wychowawczej. Praca nauczyciela wymaga ciągłego doskonalenia się, żaden pedagog po kilku latach pracy nie może powiedzieć ?już teraz wszystko umiem?, choćby dlatego, że potrzebuje nie tylko teoretycznej wiedzy, ale przede wszystkim praktycznych umiejętności. A tym samym pewności, czy narzędzia dydaktyczne, wspierające i indywidualizujące, które stosuje w pracy z uczniem są skuteczne i właściwie wprowadzane w konstrukcję lekcji.
Katarzyna Janowska